17.6 Megalieten en de taal van hun inscripties – een nieuwe benadering
Het is al langer bekend dat de grote steenmonumenten, de megalietcomplexen, veelal zijn georiënteerd op markante punten van de zon, maan en de kosmos, zoals de aanduidingen van het midwinterpunt, de zonnewende of de lente aanvang. Ook worden er vaak voor de tijd van hun constructie markant zichtbare sterrenbeelden door aangegeven. Je kunt ze zogezegd zien als een groot astrolabium. Daarnaast is hun verspreiding over de aarde vaak een afspiegeling van de sterrenhemel erboven. (Zie mijn vorige artikels hierover, zoals de boekbespreking van ‘Der Himmel ist unter uns’, Sterrenwijs nummer 8)
En ondanks dat wij uit onwetendheid zijn geneigd om onze verre voorouders van zo’n 3 tot 5000 jaren geleden te zien als primitieve jagers die zich in dierenhuiden hulden, getuigt deze ingenieuze opstelling, en ook dat deze zeer zware stenen vaak over honderden kilometers verplaatst zijn, van een verdere ontwikkeling dan louter stenen bijlen.
Een sjamaan legde me ooit uit dat een bewerkte vuursteen zoveel verschillende snijvlakken had, dat het vergelijkbaar was met een Zwitsers multifunctioneel zakmes: je kon er vlees mee snijden, gewrichten uiteen wippen, huiden mee schoonschrapen, en ook gaten in leer mee prikken. Ook zijn er bij de megalieten stenen gevonden met de sterrenhemel erop (zie het plaatje hiernaast /.Zie www.megaliths.net/dragonstone.htm. 26).
Wat je in ieder geval kunt stellen is dat de mensen toen een heel ander bewustzijn hadden, niet zo intellectueel als wij nu, dat meer in overeenstemming was met de 5e en 6e dimensie (de astrale en lagere geestelijke wereld), dus meer meditatief doend in plaats van analytisch uitdenkend. En dat ook de stenen zich toen heel anders hebben verhouden tot de natuur dan zij nu doen. De Britse majoor en ingenieur F. A. Menzies (Zie blz. 270, 271 van het boek ‘Megalith. Monumenten van steen’, uitg. Librero 2019. Div. schrijvers. Veel uit dit artikel komt uit dat boek) beschreef in de 40er jaren van de vorige eeuw dat hij een lichtflits uit de hemel zag die de hele steenkring als gesmolten goud doorgloeiden. Er ontstond een uitwervelend vuur zonder warmte rond de stenen met veel energie waarmee aarde en hemel met elkaar verbonden werden: hij ervoer voor korte tijd de stenen als sprekend en levend, mogelijk een naglans van hoe zij vroeger waren, wat voor nu veelal is verstild. ( Het werk van Ferry van der Loos en Margrete Vijlbrief door Europa bestaat erin dat zij de lichtwezens, Archai, in de steencomplexen weer wekken en verbinden met het grote lichtwezen dat zij Odilia noemen. Zie www.natuurlijkewezens.nl)
Ook kennen we sommige voormalige heiligdommen als orakelplaatsen, waar de goden communiceerden met de mensen via wankelstenen. Zoals bij de Externsteine in midden Duitsland. (Bij de eerste poging in de 19e eeuw van het vastmetselen van die wankelsteen kwam de metselaar in paniek naar beneden, omdat hij een harde stem had gehoord die vroeg wie zijn wankelsteen vastzette. )
En wat betreft het transport en de bouw, worden er theorieën opgesteld dat dit via rolboomstammen ging en met veel mankracht. Maar waarnemingen bij de bouw van Tibetaanse kloosters hebben klanklevitatie als methode aangeduid, waarschijnlijk oude Atlantische kennis die zij bewaard hebben.(Zie mijn artikel ‘Tibetaanse stenen en hun verplaatsing d.m.v. klank’ op www.jaspisschool.eu onder ‘Over ons’ > ‘Artikelen’.)
Op stenen en reliëfs worden rond gegraveerde punten, die vaak de sterren erboven afbeelden, soms ook cirkels gemaakt..
Typisch is dat deze veelal 4 zijn rond een punt. Wij vonden duidelijk dat in Newgrange, Ierland de ruimte aan het einde van de gang in de heuvel waar alleen bij de winterzonnewende het licht inviel, bestond uit drie nissen, die elk een van de lichamen uitbeeldde, waarbij met het invallen van dit licht het toen nog tere ik, de menselijke geestkiem werd beleefd dat De ruimte aan het einde van de gang in afdaalde in de ziel, het levens- Newgrange, gezien vanuit de achterste nis lichaam tot in het fysieke lichaam.
Dit was rond de tijd dat ook de megalieten werden gemaakt om (sterren) punten heen gegraveerd die vanuit het centrum naar andere punten wijzen.
Nu kun je zeggen dat je hier een geografische map hebt van de toenmalige omgeving, waarin huizen of grotten als punten worden aangegeven. Maar een andere mogelijkheid is, uitgaande van het toenmalige andere bewustzijn dat tot in hogere dimensies kon waarnemen en mogelijk ook reizen, was dat deze graveringen mogelijk op sterrenpoorten duiden, wat de huidige wetenschap vaker aanduidt als wormgaten, waarin tijd en ruimte worden omgebogen en je naar andere plaatsen in de Melkweg kunt reizen. Dus mogelijk gaat het hier om een wegenkaart van de ene naar de andere ster. En aangezien toen ook de geografische verspreiding van megalithische complexen, die waarschijnlijk als heilige plaatsen werden gebruikt, ook volgens de sterrenhemel was, kon je mogelijk ook van de ene naar de andere steentempel reizen.
Rombaldsmore, Engeland
We worden door de serie ‘Outlander’ al min of meer ervoor wakker gemaakt dat je door steencirkels van de ene naar de andere eeuw kunt reizen.
Richard Leviton geeft in zijn Boek ‘Stars on Earth’ aan dat we vroeger via sterrenpoorten naar 254 verschillende planeten binnen de Melkweg konden reizen, en dit ook deden.
Nu zijn die poorten gesloten omdat we niet meer tot het toenmalige bewustzijn door kunnen dringen, enkel na zeer Graveringen op steen in gerichte training. Maar mogelijk door de Rombaldsmore, Engeland. bewustzijnstransformatie waar de aarde en ook de mensen heden doorheen gaan, kunnen we dat binnenkort wel weer. Zouden de graveringen van die concentrische cirkels met hun verbindingslijnen en soms zelfs trappen een laatste naklank zijn van een vaardigheid die ooit heel natuurlijk was, maar langzaamaan verdween? Je dient je in ieder geval met het bewustzijn van die mensen te verbinden wil je hun tekeningen, etsen en op bouwsels begrijpen. Als dit een deel van of de gehele waarheid is, is de volgende vraag: hoe lees je die sterrenwegenkaart? Waarschijnlijk was in de onbevuilde atmosfeer de sterrenhemel zo helder dat voor ons nu nauwelijks zichtbare sterren, toen veel helderder waren, of misschien meer of minder schijnend en dus afgebeeld, ingeëtst. Dat uitzoeken is een hele zoekpartij.
Het tijdreizen zoals dat in de serie Outlander wordt neergezet, is vanuit ons materialistische wereldbeeld natuurlijk een fantasie, maar wanneer je je open stelt voor een meer flexibel wereldbeeld waarbij tijd en ruimte minder belangrijk zijn dan persoonlijkheid en status in de fysieke wereld, dan kan zo’n aanname ineens een stuk plausibeler aanvoelen. En je voelt aan met je gevoel voor waarheid, een van de krachtcentra in je hart. Hoe voel jij je hierin? Overigens zijn er al meerdere berichten dat er technieken zijn ontwikkeld waarmee daadwerkelijk door de tijd heen gereisd kan worden (die tot heden voor het publiek verborgen worden gehouden). Alleen niet meer als een natuurlijk vermogen.
Maar ook is er het inzicht * dat onze hogere zielszintuigen, de chakra’s, kleine wormgaten zijn waarmee we in andere dimensies kunnen komen en dus ook door de tijd reizen. Wanneer je die door scholing ontwikkelt. Dat is een bijzondere belofte voor de toekomst.
Nicolaas de Jong
*Aangeduid door Tanis Hellywell in haar boek ‘Decoding your Destiny’, uitg. Wayshower Enterprises 2011.