Omge-ving Penzlin

 
GrossStein gräber bei Freidorf,
heel veel, o.a. grafheuvels en stenen in het bos. Voorbe-reiding door de Reiswezens. Lichtwezen: Is het waar? Ik: kijk in het licht! Dan is het zo, en dan wil ik contact, en velen met mij!
 
Schälchenstein Ankershagen.

Schälchenstein Ankershagen. 
In de tuin bij een museum, verplaatst.
Geen Lichtwezen meer.
 
Mollenstorf Rillenstein (zeer diep ingeslepen)
Op het kerkhof bij de drie kastanjes.
Verplaatst, maar komt van nabij, geen Lichtwezen meer, maar Odilia gaat met de deva op zoek of het Lichtwezen misschien nog in de buurt is. De uitkomst weten wij niet.                                                                                               Later bericht: gevonden !!


 
 

30 Juli. Grosser Stein
Altentreptow, zwerfkei, ligt in een weids park. Lichtwezen voelt ook groots aan.
 
 

Tützpatz Steingrab, Idashof.
Het wil niet gevonden worden, hoewel we er volgens Odilia vlakbij zijn geweest. het Lichtwezen is  diep weggezakt volgens Odilia. En toen wilden we, onverrichter zake dus, terug naar de auto. We waren niet eens heel diep in het bos, gewoon een vrij recht pad gelopen. Maar welke richting uit?
We hadden niet op de zon gelet, en de weg was niet meer te zien, noch hoorbaar. Niets om aan te herkennen, alleen maar bomen en nog eens bomen. Wat nu? Margrete heeft een heel sterke intuitie, maar die werkte nu even niet. Mijn ingeving: de hulp van onze reiswezens inroepen. Is Margrete’s paniek nog niet zo groot dat ze het contact met onze jongens verloren is? Nee, gelukkig werkt dit contact nog. Maar weten zij het? Dit soort dingen vragen we hen nooit. En? Ja! Margrete voelt zich mee getrokken, en  als dat gebeurt zet ze altijd volkomen onbewust er de vaart in, alsof ze opgetild wordt. Maar ik heb die ervaring niet dus ik er achteraan gehold met mijn volle gewicht. En dan nog: Gaan we goed? Overleg onmogelijk, een kwestie van vertrouwen, en bovendien: welke andere keus hadden we? En?
Al gauw zien we door de bomen in de verte iets wits: onze auto!!
Ongehoord fantastische samenwerking tussen mens (nou ja, ere wie ere toekomt: Margrete) en natuurwezens; we zijn jullie dankbaar!
 
Janow Steingrab 1 & 2.
Verdwenen, de boer wilde ‘m van zijn land af hebben. Achterin onder struiken liggen nog wat stenen. Steingrab 1 hebben we met rust gelaten. Odilia: (Bij 2) doe alleen de Hartverbinding, heel kwetsbaar. (heeft ongetwijfeld weet van het lot van de andere).